Beter solliciteren met storytelling
Je hebt een sollicitatie voor de boeg. Je CV in heldere lay-out mag er zijn. Je begeleidende brief is in keurig Nederlands geschreven. Je wordt uitgenodigd, je bereidt je voor. Op naar het gesprek.
De interviewer stelt vragen. Algemene. Zoals: vertel eens iets over jezelf. Specifieke: hoe heb je in je job een waarde van het bedrijf in de praktijk gebracht?
Je antwoordt. Met een opsomming van feiten (ik heb daar gewerkt als… / ik ben ginds teamleider geweest van… ). Niks abnormaals aan. De vragen van recruiters lokken zulke opsommingen namelijk uit. Omdat hun vragen competentie-gebaseerd zijn. Of omdat ze een bepaalde techniek volgen.
Waar zit nu de angel?
Wel, bulletgewijs opsommen van wat je gedaan hebt, veel extra info levert dat voor de interviewer niet op, hoogstens het bewijs dat je op je CV niet overdreven hebt gelogen. Door te ‘zeggen dat je gepassioneerd bent door social media’, raak je de interviewer niet, dat is ‘vertellen over‘. Via een verhaal die passie laten blijken zonder dat je het woord ‘passie’ laat vallen, is sterker. In dit geval komt de interviewer zelf tot die conclusie, al is dat onbewust.
Mensen zijn namelijk geen computers. HR-mensen en interviewers dus ook niet. We zijn emotionele wezens, neurologisch geprogrammeerd om verhalen fijn te vinden. Daar komt ‘storytelling’ van pas. Het activeert het emotionele deel van ons brein. Als we bloedeloze feiten van ons CV herkauwen, met wat extra info hier en daar, doen we niet aan storytelling. Dan vertellen we ‘over het verhaal’.
Het klinkt tegen onze intuïtie in, maar keuzes, tenzij het gaat om het kiezen van een gsm-abonnement of zo, zijn meestal emotioneel. De keuze voor een huis, een partner, een sollicitant. Aan dat gegeven ontsnapt ook de interviewer niet. Net als bij ieder ander krijgt zijn of haar brein een dopamineshot van een (goed verteld) verhaal.
Uiteraard zijn feiten, bewijzen en argumenten essentieel. Maar een van de grootste foute aannames is de gedachte dat ze volstaan om iemand te overtuigen. Dat geldt ook voor de hardste analytici, al zullen ze het graag ontkennen.
De job interviewer moet je emotioneel willen.
Probeer een sollicitatie dus niet te zien als een af te vinken checklist. Het komt erop neer dat de interviewer ‘zich OK moet voelen’ met het idee van jou aan te nemen. Zodra hij je emotioneel wil, zijn je CV en brief er om dat feitelijk te ondersteunen.
Het is belangrijk om te weten wat een verhaal wel is en wat het niet is. Wat erin moet. Welke basisstructuur je moet volgen. Storytelling moet je dus voorbereiden. In het heetst van het gesprek vervallen we makkelijk in ongestructureerde antwoorden, of we drammen, of missen net dat sprekende detail dat het verhaal optilt. Slotsom: met goede storytelling kun je opvallen tussen de andere kandidaten.
